ZİNCİR

        Bilir misin, dünya sen ne yöne bakarsan o tarafa döner. Meyli hep senden yanadır. Gökyüzü sen gözünü çevirdiğin zaman oradadır. Toprak üzerine bastığını hissedersen durur altında. Rüzgar ceketini çıkartırsan selamlar seni. Güneş cesaret ister göz göze gelmek için. Ay biraz nazlıdır, her zaman göstermez tamamını. Yağmur dans etmeyi sever seninle. 

       Bilir misin, insanlar da sen ne yöne bakarsan oradan meyleder hayatına. İyiysen iyilik bulaşır ruhuna, sıçratmazsın kötülüğü üzerine. Çünkü çamur sıçradıkça çamurdur üstüne. Penceren temizse berraktır gökyüzü. Toprağın güzelse büyür çiçeklerin. Ruhun huzurla doluysa güler yüzün. İçinde ne varsa odur dışını boyayan. 

       Öğrendim, öğrenmeye de devam ediyorum yaşamayı ve yaşadıkça büyüyor duvara astıklarım. Doğru da olsa yanlış da olsa yazdıkça eksiliyor sayfalarım. Ve ben bilmiyorum biten sayfalar kalanlardan ne kadar az ya da ne kadar fazla... Sadece istiyorum ki bir sonraki sayfada izler bıraksın öğrendiklerim. O izler bana hatalarımı hatırlatsın, nerede düşmüştüm nerede gülmüştüm söylesin. Unutmadan yaşamalıyım hayatı. Bir zincir gibi birbirine ulamalıyım anılarımı. Çünkü ne kadar sağlamsa zincir o kadar bağlanırım hayata. 

     Gördüm, daha da görmek isterim perdenin ardındakileri. Kim bu gölgenin sahibi bilmek isterim. Şükür sebebim olmalı nefesim, nefes aldıkça varolduğumu bilmeliyim. Düşersem ayağıma, ağlarsam gözlerime, incinirsem kalbime şükretmeliyim. Benimle aynı yolda yürümeyi seçtikleri için onları sevmeliyim. Sevdikçe güçlenir ruhum, bilmeliyim. 

      Peki sen gerçekten bilir misin yaşamak ne? Bilir misin yağmur da çamur da sana, güneş de ay da sanadır. Neresinden dönersen kâr ise yaşamak, şimdi yaşamanın tam zamanı...! Her şey sen varken anlam kazanır, sen yoksan doğar mı yeni gün, görmediğin hangi renk boyayabilir göğün yedi katını? Duymazsan eğer ne önemi kalır en güzel şarkının? Hissetmezsen nerede atar kalbin? Ve bu defter... Her sayfası sana ait iken ne diye kalemi başkalarına verirsin? Onların düştüğü yerde dimdik yürümek varken neden kanatırsın dizlerini? 

       Tut zincirlerini yaşamın. Kaç sayfan kaldı? Belki de bu son şarkı...