aysetalih.com

         Hiç bilmediği bir şeyi hayal edemezmiş insan. Görmediği yüzün tasvirini yapamaz, öğrenmediği duyguyu içinde besleyip büyütemezmiş. Yokluğunu yaşadığı şeylerin varlığı uzak görünür, varlığını ezberlediği her şeyin yokluğu da yük olurmuş. Ne öğrenirsek onu öğretiriz bu hayatta. Bize gösterilen yolları yürürüz çoğu zaman. Bak bu acıtır derlerse ona önyargılı yaklaşırız, elimizi uzatmaya korkarız. Burası tehlikeli düşersin derlerse oraya adım atamayız. Bilinmezlik ürkütür diye bilinenin doğruluğuna bakmadan güven duyarız. Oysa belki de bütün doğrular yanlış, bütün görünen başkaydı.           Dünyanın en güzel resmi görebildiğimizdir, baktıklarımız değil. Dünyanın en güzel şarkısı anlayabildiğimizdir, duyduğumuz değil. Görmek bakmaktan, anlamak duymaktan daha çok şey ifade eder hayatta. Bilincine varamadığımız her şey manasızdır. Dokunmakla hissetmenin arasında dağlar sıralanır. Anlayamazsın. Anlayamazsan yaşayamazsın. Çözemezsi...

              İnsan ne düşlerse onu yaşarmış. Düşünceler kelimelere, kelimeler hislere, hisler davranışa ve davranışlar da gerçeğe dönüşürmüş. Çok uzun sayılacak bir süreyi kötü düşüncelere teslim ettim. Her şeyin en kötüsüne uzandım. Hep benim başıma gelir sandım en olmadık işler. Soyadımla zıt yaşadım bunca zaman. Uykumu böldüm, umudumu kırdım, heveslerimi söndürdüm, yüzümdeki gülümsemeyi bile sildim gözyaşlarımla.                Sonra bir şey oldu. Aniden gelişen, birdenbire değişen bir şey... Nerede yaşadım o kırılmayı ben biliyorum. Kırıldığım noktayı anlamam bile çok zamanımı aldı fakat kırıldığım yerden yeni çiçekler büyütmeyi başardım. Onları her daim bir yediveren gibi taze tutmayı öğrendim. Bulutlansa da gökyüzüm ardında beni bekleyen bir güneş olduğunu biliyorum artık. İnancımın inançsız insanlar tarafından kırılmasına göz yummayacak kadar güzelleşti ruhum. Bakmaktan ziyade görmeyi, duymaktan ziyade an...