EYLÜL DAHİ BİTTİ
Nereden başlanır yazmaya bilemiyorum bazen. Bir şiir dizesinden mi yoksa bi türküden mi dem vursam emin olamıyorum. İçimden geçeni yazsam eksik kalıyor cümlelerim. Acılara mı haykırsam yoksa mutluluklarıma mı tutunsam bilemiyorum. Güneşi doğursam ayın hatrı kalıyor, yıldızları parlatsam çiçekler soluyor. Her şeyden birer parça iliştirsem diyorum. Bak ne güzel dönüyor dünya! O kadar efil efil ki rüzgar bak saçlarım karıştı işte! Deniz tuzlu, çayım demli, şarkılar radyoda, salıncak gökte, yağmur toprakta ve ben... Ben nerdeyim, nereye aitim ya da her şey gibi bir yere ait olmanın mecburiyetinde miyim? Burası karışık işte, burayı bir türlü bilemiyorum. O yüzden burayı geçiyorum. Eylüle geliyorum. O meşhur hüzün ayı... Eylül başlarken yapılan bütün güzellemelerin sonundayız şimdi. Eylül bitti işte, diyor ya hani ekim de biter bu gidişle. Her şeyin bir acelesi var artık. Yetişilmiyor hiçbirine. Yıllar ay, aylar hafta, haftalar gün gibi....